Đurđina Samardžić

(Senta, 1996) je multimedijalna umetnica. Završila je osnovne studije Scenske arhitekture, tehnike i dizajna (2019) i master umetničke studije Scenske arhitekture i dizajna (2021) na Fakultetu tehničkih nauka u Novom Sadu. Student je doktorskih studija Scenskog dizajna na istom fakultetu.

Autorka je projekta GG help, u okviru koga samoinicijativno manipuliše pojavama subkultura, eksperimentiše s njima i detektuje ih, kao i socio-političke i društvene presije. U svojim biopolitičkim umetničkim praksama promišlja identitetska pitanja i fenomenološke pojave, poziciju žene umetnice na Balkanu i granice disciplina. Na taj način širi polje delovanja baveći se režijom, umetničkom direkcijom, scenskim dizajnom, grafičkim dizajnom, zvukom, izvođenjem u realnom i internet prostoru, tetoviranjem, digitalnim kustoskim radom, ali i kustosiranjem i organizovanjem multimedijalnih događaja, inkorporirajući različite ideologije u proces, pripremu i realizaciju projekata, a hibridnim delovanjem, uspostavljanjem i brisanjem granica fizičkih – mentalnih – cyber prostora. Deluje na Balkanu, ostvarujući saradnju u Americi, Kanadi, Bahreinu, Francuskoj, Holandiji, Španiji i drugim zemljama.

Originalni rad: Sinestetički registar

Privatni performans (audio-vizualno, radikalno-empirijsko iskustvo/performativna svetlosna instalacija)

24. septembar 2021, stan u Beograd

(master umetnički rad)

Rad Sinestetički registar rezultat je ukrštanja teorijskog i umetničkog, ali i ritualnog istraživanja o primalnom bolu i njegovoj neurotičnoj – psihofizičkoj manifestaciji u izostanku zadovoljenja potreba. Biopolitičkom umetničkom praksom rekonstruisan je doživljaj sopstva, emotivnih – telesnih opažanja, ličnih – intimnih sećanja i umetničke prakse – inicijacije, u cilju mapiranja simboličkih ponašanja kao rezultata emotivnih povreda. Rad nastaje procesom razlaganja ličnog deformiteta – rascepa, kroz fenomen poremećenih objektnih odnosa dete–roditelj i trijade otac–majka–dete. Ishod istraživanja predstavlja sinestetički registar kao atlas boja – mapiranih neuroza, kroz iskustvo primala i svest o dominantnoj emotivnoj praznini, konstruisanoj pozitivnim i negativnim senzacijama začetim u vremenskim okvirima: prenatalni život – rođenje – rano detinjstvo. Rezultat je upravo proces i primenjena metodologija u radu, koji delovanjem u prostoru i s prisustvom posmatrača kao izvođačkog tela postaju umetničko delo scenskog dizajna ili artikulisano radikalno empirijsko iskustvo.

Mentor: Radivoje Dinulović

Prekrojeni rad: Sintetički registar

Saznaj više o izložbi Prekrajanje.

Radovi