Aleksandra Rakić

(Novi Sad, 1994) je scenska i grafička dizajnerka. Završila je osnovne akademske studije Scenske arhitekture, tehnike i dizajna (2017) i master umetničke studije Scenske arhitekture i dizajna (2020) na Fakultetu tehničkih nauka Univerziteta u Novom Sadu, kao i master studije Pozorišta i javnog spektakla na Univerzitetu Pol Valeri u Monpeljeu, u Francuskoj (2019).

Bavi se grafičkim dizajnom, kao i umetničkim radom u oblasti scenskog dizajna. Bila je članica autorskog tima Studentske postavke u okviru Nacionalnog nastupa Srbije na Praškom kvadrijenalu scenskog dizajna i scenskog prostora PQ2015, koji je nagrađen Zlatnom medaljom za pokretanje dijaloga. U oblasti grafičkog dizajna delovala je od 2018. kao samostalna umetnica, a od 2021. godine zaposlena je u agenciji za vizuelne komunikacije Kitchen&GoodWolf na poziciji grafičkog dizajnera.

Originalni rad: Mehanizmi

Performativna instalacija (konstruisani mehanizmi, zvučna instalacija, postavka svetla, postavka u prostoru)

24. septembar 2020, Scenska laboratorija „Borislav Gvojić“, Novi Sad

(master umetnički rad)

Rad Mehanizmi je nastao iz lične potrebe za analizom, dekonstrukcijom i razumevanjem načina na koje u svakodnevnom životu gradim različite sisteme strahova koji deluju kao osnovna matrica i, često, neophodna premisa mojih dnevnih aktivnosti. Ovaj sistem strahova, kao dinamična struktura koja se neprestano menja, služi kao (lažna) odbrana od potencijalnih pretnji i rizika koje nove, neočekivane životne situacije mogu da donesu. Ipak, jedan ovakav sistem ne biva aktiviran samo onda kada zaista postoji realna pretnja od rizika, već i onda kada ona ne postoji, to jest sistem funkcioniše po principu anticipacije s ciljem da predupredi moguću opasnost pre nego što ona ima ikakvo utemeljenje u realnosti. Strah je aktiviran najčešće rečenicom ili mišlju Šta ako…? Otud podnaslov rada: upravljanje rizicima od katastrofalnih ishoda. Radom Mehanizmi istražujem složenu matricu svakodnevnih strahova i načina na koji oni funkcionišu, posebno se baveći trima ključnim strahovima – od smrti, od gubitka kontrole i od neuspeha.

Mentorka: Tatjana Dadić Dinulović

Komentor: Vladimir Ilić

Prekrojeni rad: Mehanizmi

Vrsta prekrajanja: REKONSTRUKCIJA

Performativna instalacija (konstruisani mehanizmi, zvučna instalacija, postavka svetla, postavka u prostoru)

Rad Mehanizmi je rekonstrukcija i rekontekstualizacija istoimene umetničke instalacije. Osnovna postavka sa četiri originalna mehanizma zadržana je u svom integralnom obliku, uz tematizovanje četiri najprisutnija tipa straha iz mog svakodnevnog života. Vremenska distanca od dve godine, nakon koje instalaciju ponovo izlažem, sada u galerijskom prostoru, omogućava mi da ispitam da li su i u kojoj meri ovi strahovi i dalje prisutni, koliko su za mene važni, kao i to da li ih pokreću iste „psihološke matrice“. Promena konteksta podrazumeva i promenu publike, te je za mene kao autora posebno zanimljivo na koji će način nova publika interpretirati rad, kao i to da li će on uspeti da podstakne publiku da stupi u interakciju sa samom instalacijom.

Saznaj više o izložbi Prekrajanje.

Radovi